SPIS TREŚCI
ŚRODEK WIEDZY
JA KTO? KTO JA?
CO PROWADZI DO CELU? CO NIE DO CELU?
SKĄD JEST ŻYCIE?
PO CO JA JESTEM?
CO POMAGA I NIE POMAGA W OSIĄGNIĘCIU CELU ŻYCIA?
SKĄD JEST NIEWŁAŚCIWE ŻYCIE?
CO DAJE SZCZĘŚCIE? CO DAJE NIESZCZĘŚCIE?
SKĄD POWSTAJE SZCZĘŚLIWOŚĆ?
CO DAJE NIESZCZĘŚCIE?
SKŁONNOŚĆ
DLACZEGO SKŁONNOŚĆ DAJE NIESZCZĘŚCIE?
ROZRÓŻNIANIE MIĘDZY TYM, CO DAJE SZCZĘŚCIE, A TYM CO DAJE NIESZCZĘŚCIE
JAK POKONYWAĆ SKŁONNOŚCI?
CO JEST RZECZYWISTE? CO JEST FAŁSZYWE?
KIM JA JESTEM? KIM JA NIE JESTEM?
ISTOTA TREŚCI
Nie było innego jak znanie prawdy. Znanie prawdy – skąd? Prawda to bycie. Prawda nie życiem. Prawda jest bez końca. Byt jest bez gdzie. Świadomość bez wszystkiego – znaniem do prawdy. Myśl jest tym, które nie zna prawdy. Nierzeczywiste to, co nie zna bytu. Kto myśli to co myśli? Pustka jest bez tego. Bycie w wiedzy ze znania siebie. Znanie siebie z nie było tego. Znanie siebie z ja nie jest. Wiedza to bycie. Rozpoznanie siebie z właściwego rozróżniania między sobą i tym. Rozróżnianie – nie ja to nie ja. Skąd to? Każdy dostaje cel. Całe życie służy osiągnięciu celu. Dzięki rozróżnianiu najszybciej można osiągnąć cel. Kto rozróżnia, po co myśli? Po co inny cel od usunięcia niewiedzy? Jakie myślenie nie jest niewiedzą? Jak usunąć? Poprzez zatrzymywanie myślenia. Wtedy prawda jest. Umysł stoi nieruchomo. Jak? Rozum staje nieruchomo poprzez jedną myśl w sobie. Ze stania bycie bez myślenia. Jak? Stanie z porzucania tego, co rusza umysłem i nie daje umieszczania w takim samym. Jak? Porzucanie z powtarzania tego, co pokonuje nieprawdę. Takie samo umieszczenie to najwyższe miejsce. Jak nie tam, to co? Znanie prawdy daje szczęście. Szczęśliwy w wiedzy ma przekonanie, że wszystkie jego myśli zakończyły się i nie chce myśleć więcej. Spełniony wie, że wszystko zrobione, co było do zrobienia i wszystko osiągnięte, co było do osiągnięcia. Kto nie wie, co robi? Nieszczęśliwość to dążenie do przyjemności. Przyjemność zmysłowa lub myślenie o tym. Chęć doświadczenia krótkotrwałego szczęścia ogłupia i zniewala umysł. Lgnięcie do błędnego daje przywiązanie i nienawiść. Te co dwa prowadzą do nieszczęść. Kto nieszczęśliwy? Kto ciągle ma coś do zrobienia i do osiągnięcia? Jak być bez nieszczęścia? Nie żyć w fałszywym. Bezustanne rozróżnianie oczyszcza umysł z błędu i prowadzi do porzucenia fałszywego. Szczęśliwość życia w wiedzy jest osiągana poprzez rozróżnianie między sobą i tym, którym się nie jest, rzeczywistym i fałszywym, tym, co daje szczęście i tym, co daje nieszczęście oraz tym, co prowadzi do celu i tym, co nie prowadzi do celu. Ze znania prawdy wolność od nieszczęść. Wtedy nie ma skłonności. Nie ma przywiązania i nienawiści. Nie ma chęci i niechęci. Nie ma myślenia o czymś, co błędne. Nie ma zmylenia. Wtedy, po co to miejsce? Tam, gdzie się bez tego, nie ma nic do robienia. Najwyższym osiągnięciem z rozróżniania – bycie skąd się jest.
Kto prawdę tak, a odwrotnie fałsz, umiejący dobrze pytać „po co?”, „dlaczego?”, „jak?”, „co to?” i stosować wiedzę, odrzucać niewiedzę, dąży tylko do znania prawdy, wielkości.
ŚRODEK WIEDZY
JA KTO? KTO JA?
CO PROWADZI DO CELU? CO NIE DO CELU?
SKĄD JEST ŻYCIE?
PO CO JA JESTEM?
CO POMAGA I NIE POMAGA W OSIĄGNIĘCIU CELU ŻYCIA?
SKĄD JEST NIEWŁAŚCIWE ŻYCIE?
CO DAJE SZCZĘŚCIE? CO DAJE NIESZCZĘŚCIE?
SKĄD POWSTAJE SZCZĘŚLIWOŚĆ?
CO DAJE NIESZCZĘŚCIE?
SKŁONNOŚĆ
DLACZEGO SKŁONNOŚĆ DAJE NIESZCZĘŚCIE?
ROZRÓŻNIANIE MIĘDZY TYM, CO DAJE SZCZĘŚCIE, A TYM CO DAJE NIESZCZĘŚCIE
JAK POKONYWAĆ SKŁONNOŚCI?
CO JEST RZECZYWISTE? CO JEST FAŁSZYWE?
KIM JA JESTEM? KIM JA NIE JESTEM?
ISTOTA TREŚCI
Nie było innego jak znanie prawdy. Znanie prawdy – skąd? Prawda to bycie. Prawda nie życiem. Prawda jest bez końca. Byt jest bez gdzie. Świadomość bez wszystkiego – znaniem do prawdy. Myśl jest tym, które nie zna prawdy. Nierzeczywiste to, co nie zna bytu. Kto myśli to co myśli? Pustka jest bez tego. Bycie w wiedzy ze znania siebie. Znanie siebie z nie było tego. Znanie siebie z ja nie jest. Wiedza to bycie. Rozpoznanie siebie z właściwego rozróżniania między sobą i tym. Rozróżnianie – nie ja to nie ja. Skąd to? Każdy dostaje cel. Całe życie służy osiągnięciu celu. Dzięki rozróżnianiu najszybciej można osiągnąć cel. Kto rozróżnia, po co myśli? Po co inny cel od usunięcia niewiedzy? Jakie myślenie nie jest niewiedzą? Jak usunąć? Poprzez zatrzymywanie myślenia. Wtedy prawda jest. Umysł stoi nieruchomo. Jak? Rozum staje nieruchomo poprzez jedną myśl w sobie. Ze stania bycie bez myślenia. Jak? Stanie z porzucania tego, co rusza umysłem i nie daje umieszczania w takim samym. Jak? Porzucanie z powtarzania tego, co pokonuje nieprawdę. Takie samo umieszczenie to najwyższe miejsce. Jak nie tam, to co? Znanie prawdy daje szczęście. Szczęśliwy w wiedzy ma przekonanie, że wszystkie jego myśli zakończyły się i nie chce myśleć więcej. Spełniony wie, że wszystko zrobione, co było do zrobienia i wszystko osiągnięte, co było do osiągnięcia. Kto nie wie, co robi? Nieszczęśliwość to dążenie do przyjemności. Przyjemność zmysłowa lub myślenie o tym. Chęć doświadczenia krótkotrwałego szczęścia ogłupia i zniewala umysł. Lgnięcie do błędnego daje przywiązanie i nienawiść. Te co dwa prowadzą do nieszczęść. Kto nieszczęśliwy? Kto ciągle ma coś do zrobienia i do osiągnięcia? Jak być bez nieszczęścia? Nie żyć w fałszywym. Bezustanne rozróżnianie oczyszcza umysł z błędu i prowadzi do porzucenia fałszywego. Szczęśliwość życia w wiedzy jest osiągana poprzez rozróżnianie między sobą i tym, którym się nie jest, rzeczywistym i fałszywym, tym, co daje szczęście i tym, co daje nieszczęście oraz tym, co prowadzi do celu i tym, co nie prowadzi do celu. Ze znania prawdy wolność od nieszczęść. Wtedy nie ma skłonności. Nie ma przywiązania i nienawiści. Nie ma chęci i niechęci. Nie ma myślenia o czymś, co błędne. Nie ma zmylenia. Wtedy, po co to miejsce? Tam, gdzie się bez tego, nie ma nic do robienia. Najwyższym osiągnięciem z rozróżniania – bycie skąd się jest.
Kto prawdę tak, a odwrotnie fałsz, umiejący dobrze pytać „po co?”, „dlaczego?”, „jak?”, „co to?” i stosować wiedzę, odrzucać niewiedzę, dąży tylko do znania prawdy, wielkości.