Kto: Jak ma wiedzieć ten kto nie wie to co wie ten kto wie?
Ja: Wiedza jest z rozróżniania. Rozróżnianie między „to do celu?” i „to nie do celu?” to dążenie do prawdy po zrozumieniu, po co jest życie.
Kto: Jak rozróżniać?
Ja: Po co żyjesz? Czy żyjesz dla siebie? Czy żyjesz dla innych?
Kto: Jak wiedzieć po co życie?
Ja: Czy przybywanie życia ciała, którego celem jest śmierć, daje zwycięstwo?
Kto: Co daje zwycięstwo? Po co żyć, żeby żyć?
Ja: Po co myślenie "ja jestem tym”? To nie daje zwycięstwa śmierci nad strachem. Zwycięstwo ja, które nie jest tym. Ja jestem ja nieustraszoność. Po co więcej?
Kto: Czy z tego jest chęć, żeby mieć?
Ja: Co daje myślenie „ja to ciało”? Mnożenie mieć więcej i chcieć nowe daje co?
Kto: Nie daje pełni. Dlaczego?
Ja: Pełnia jest pełna pustki. Po co wiedzieć więcej?
Kto: Co daje wiedza, żeby wiedzieć?
Ja: Czy ochota na wiedzieć więcej daje jasność, czy zwiększa wiedzę o niewiedzy?
Kto: Zjadanie wiedzy wzmaga nienasycony apetyt na więcej. Jaka wiedza usuwa ciemność niewiedzy?
Ja: Wiedza bez wiedzy, która faluje umysłem, to miejsce, które nie zna ciemności niewiedzy.
Kto: Jak znaleźć to, które nie faluje umysłem, skoro to co z tyłu i to co z przodu zwodzi falami uczuć?
Ja: Po co myśleć o tym, co było lub będzie, skoro bycie sobą zna tylko teraz?
Kto: Czy bycie sobą jest bez odczucia?
Ja: Czy świadomość siebie ma odczucia?
Kto: Czy brak spokoju jest ze związku z czuciem?
Ja: Po co związek z innym? Po co komu związek ze związaniem? Czy bycie bez drugiego nie usuwa różnic?
Kto: Czy warto żyć dla świata?
Ja: Po co budować porządek, skoro świat dąży do rozpadu?
Kto: Skoro żywe istoty żyją w pomyleniu, sprzecznościach, to co to za życie?
Ja: Kto nie dąży do prawdy, żyje jak kukiełka ruszana tu i tam przez tych, którzy wymyślili ten świat skłonności.
Ja: Wiedza jest z rozróżniania. Rozróżnianie między „to do celu?” i „to nie do celu?” to dążenie do prawdy po zrozumieniu, po co jest życie.
Kto: Jak rozróżniać?
Ja: Po co żyjesz? Czy żyjesz dla siebie? Czy żyjesz dla innych?
Kto: Jak wiedzieć po co życie?
Ja: Czy przybywanie życia ciała, którego celem jest śmierć, daje zwycięstwo?
Kto: Co daje zwycięstwo? Po co żyć, żeby żyć?
Ja: Po co myślenie "ja jestem tym”? To nie daje zwycięstwa śmierci nad strachem. Zwycięstwo ja, które nie jest tym. Ja jestem ja nieustraszoność. Po co więcej?
Kto: Czy z tego jest chęć, żeby mieć?
Ja: Co daje myślenie „ja to ciało”? Mnożenie mieć więcej i chcieć nowe daje co?
Kto: Nie daje pełni. Dlaczego?
Ja: Pełnia jest pełna pustki. Po co wiedzieć więcej?
Kto: Co daje wiedza, żeby wiedzieć?
Ja: Czy ochota na wiedzieć więcej daje jasność, czy zwiększa wiedzę o niewiedzy?
Kto: Zjadanie wiedzy wzmaga nienasycony apetyt na więcej. Jaka wiedza usuwa ciemność niewiedzy?
Ja: Wiedza bez wiedzy, która faluje umysłem, to miejsce, które nie zna ciemności niewiedzy.
Kto: Jak znaleźć to, które nie faluje umysłem, skoro to co z tyłu i to co z przodu zwodzi falami uczuć?
Ja: Po co myśleć o tym, co było lub będzie, skoro bycie sobą zna tylko teraz?
Kto: Czy bycie sobą jest bez odczucia?
Ja: Czy świadomość siebie ma odczucia?
Kto: Czy brak spokoju jest ze związku z czuciem?
Ja: Po co związek z innym? Po co komu związek ze związaniem? Czy bycie bez drugiego nie usuwa różnic?
Kto: Czy warto żyć dla świata?
Ja: Po co budować porządek, skoro świat dąży do rozpadu?
Kto: Skoro żywe istoty żyją w pomyleniu, sprzecznościach, to co to za życie?
Ja: Kto nie dąży do prawdy, żyje jak kukiełka ruszana tu i tam przez tych, którzy wymyślili ten świat skłonności.